Downtown en Hollywood

Vandaag Los Angeles downtown en Hollywood.

Een mooie dag vol indrukken. Wat een grote stad! Omdat we het idee hadden dat het bezoeken hiervan vlotter ging met de metro besloten wij dat zo ook te doen. We hadden de vorige dag al even gekeken waar de parkeerplaats voor de metro zich bevond en dat scheelde vanmorgen zoeken.
Op het lijstje stonden de Walk of Fame en het Hollywood teken op de berg. We kregen zoveel meer.
De hop-of hop-on bus zou vandaag niet rijden lazen we dus zelf even goed de kaart bekijken en zo vonden we de Walk of Fame met de metro maar 3 x overstappen! Dit duurde " slechts"1.30 uur! Bij het verlaten van de metro werden we aangesproken door een vriendelijke jongeman die ons aanraadde met een busje te gaan. Veel goedkoper en je zou meer zien. ( in de recensies op internet had ik al gelezen dat de hop-on bussen tegenvielen, die trouwens wel reden!) we lieten ons overhalen en daar kregen we geen spijt van.
Het bleek een gerestyld busje te zijn, met een overkapping voor de zon. Daar waren we heel blij mee! Geen airco maar arko dus! De buschaufeur kwam oorspronkelijk uit Libanon en was heel aardig en vertelde veel. Niet alleen kregen we veel betere plekken om te fotograferen maar ook reden we door Beverly Hills en Belair waar grote kapitale vila's stonden van de beroemde filmsterren. Hier zagen we o.a.
het huis waar Michael Jackson overleed en de poort waar hij uit opgehaald werd naar zijn laatste rustplaats.
Terug gekomen bij het begin en eindpunt zijn we een stuk over de Walk of Fame gelopen en hebben we gegeten in een mooi restaurant op de Hollywood Boulevard en voor het eerst heel gezond en ook nog eens heel lekker! Hier is het vaak een snelle hap. De MC Donalds, KFC, en meer van dergelijke vastfoodrestaurants zijn overal en in grote getale aanwezig. Het ontbijt in de hotels en motels bestaat vaak alleen uit koffie of soms ook met zoete broodjes. Nu die bakken we zelf wel......Dus hebben we müesli aangeschaft en dat is ons ontbijt nu meestal. in weggooibakjes (sorry)
Ook hier zijn weer veel homeless people te vinden. In de trein liep een blinde oude man te vragen of iemand water overhad. Hij kreeg een flesje water van een jong meisje die het erg gezellig had met haar boyfriend! Toen we terugreden kregen we een
" spontane" show van 3 Afro Amerikaanse jongens die acrobatische toeren in de metro uitvoerden. Frans vond het wel een dollar waard. Niet iedereen kon het waarderen, maar ja!
Wij die bijna nooit met de trein en metro reizen worden er aardig bedreven in. Ook hoe haal je een kaartje uit de automaat! Een dagkaart oké, seniorenkorting? Niet te vinden, nu dan maar zo, het scheelt maar weinig! Gelukkig is er altijd wel een aardig iemand in de buurt die ons domme toeristen uit de brand helpt. Dan het betalen, de ene keer met je creditkaart, de andere keer juist met je pinpas, en voordat je daar uit bent sta je een tijdlang te hannessen en duurt het een hele tijd en dat geeft je een gevoel onnozel te zijn!
Het was weer een mooie dag!
Gerda
Amerika anders.

Een van de eerste dingen die in Amerika opvalt is de manier waarop je de dingen betaalt. Als je ergens een prijs op ziet staan is dat niet de prijs die je betaalt. In Amerika zijn alle prijzen exclusief de btw! Nu is die tax, zoals dat hier heet, gelukkig niet zo belachelijk hoog als in Nederland, maar toch nog bijna 10 procent. Dit nu is een voordeel, het maakt het omrekenen van dollars naar euros wel bijzonder gemakkelijk. Ja maar zeg je dan als valuta deskundige, een Euro is toch altijd nog meer waard dan een Dollar? Wel hier geef ik je een rekenvoorbeeld waaruit blijkt dat dat niet waar is!
Stel je koopt een fles wijn van 10 dollar, ja alcohol is duur in Amerika. Die fles van 10 Dollar zou dan met de huidige wisselkoers ongeveer 9 Euro kosten. Maar doordat er een kleine 10 procent tax bijkomt kost die fles nu dus toch ruwweg 10 Euro! Dus dankzij de Amerikaanse belasting dienst is een Dollar net zo duur als een Euro! Dat rekent super gemakkelijk, krijg daar maar eens een speld tussen.......
Wat ook nog aan de hand is als je zuinig op je geld wil zijn, is dat je in de horeca tipgeld moet geven. Die obers schijnen maar een hongerloontje te verdienen dus die tip, of zoals wij dat zo mooi noemen, bedieningsgeld hebben ze wel nodig! Maar die Dollar wordt er niet goedkoper op, komt er nog eens 10 procent tipgeld bovenop, in de horeca is de Dollar dus duurder dan de Euro!
De Amerikanen nemen ons dus in de maling door ons te laten denken dat de Euro zo'n harde munt is. Als iemand zich geroepen voelt de heer Dijsselbloem en de heer Knot in te lichten hebben ze mijn zegen!

Frans.